مقدمه

اگر چه نهاد تعلیم وتربیت وتنوع کارکرد آن از دیرباز به تناسب شناسایی موضوع تعلیم وتربیت ، مورد توجه و اهتمام اندیشمندان بوده است . اما بدیهی است که امروزه تعلیم وتربیت به لحاظ برخورداری از مبانی نظری سازمان یافته وهدفمند که مبتنی بر اصول وروش هایی است . ودر کشور جمهوری اسلامی ایران بر اساس آیه شریفه (وما خلقت الجن ولانس الا یعبدون ) هدف آموزش وپرورش در ایران پرورش عبد صالح است . وبرای تحقق این آرمان هدفهای اساسی  زیر مورد توجه قرار میگیرد (هدفهای ایمانی واخلاقی ،هدفهای فرهنگی ،هدفهای خانوادگی ،هدفهای اجتماعی ،هدفهای دفاعی –نظامی ،هدفهای اقتصادی وهدفهای سیاسی )(شریعتمداری/1384ص183)پس یکی از کارکردهای تعلیم وتربیت بعد سیاسی آن است که همواره بایستی مورد توجه نظام های سیاسی باشد .زیرا از این طریق است که میتوان با اجرای یک برنامه نظامند زمینه مشارکت فعال در عرصه های سیاسی ،اجتماعی و فرهنگی جامعه و بطور کلی میتوان ایفای نقش واقعی شان رو فراهم آورد . بعلاوه بهمین دلیل نظامهای سیاسی حاکم سعی نموده اند از طریق فرایند جامعه پذیری سیاسی و اجتماعی که از سوی نهاد آموزش وپرورش رسمی وغیر رسمی سازماندهی می شود  افراد بویژه نونهالان را دلبسته حاکمیت نموده وسبب بقای آن می شود .