تاملی برضرورت جامعه پذیری سیاسی در برنامه ریزی درسی جامعه آموزشی
ایران
فرایند
جامعه پذیری سیاسی در قالب برنامه ریزی درسی در بسترسازی سرمایه های انسانی و
اجتماعی،و فهم کنش متقابل جامعه آموزشی با حاکمیت نظام سیاسی می تواند به تثبیت
نظام سیاسی کمک نماید.
چنین برنامه ریزی باعث شکل گیری هویت
سیاسی پویای شهروندان خواهد شد؛ که می تواند بر نگرش های عمیق و رفتارهای پایدار
سیاسی نهادینه شده منجربه شود. بر اساس دستاوردها تربیت سیاسی که در برنامه ریزی
درسی می توان آن را مورد هدف قرار داد تاثیر پایدار مشارکت سیاسی درک و فهم نگرش
دانش پذیران برای تجزیه و تحلیل جامعه سیاسی بسیار با اهمیت است، این فرایند بر
اساس منجربه ارتقاء سواد سیاسی و توسعه پایدار سیاسی و حکمرانی مطلوب در سطح جامعه
خواهد شد؛و به تبات سیاسی پایدار جامعه کمک خواهد نمود.
برنامه ریزی درسی در نهاد آموزشی مبتنی
بر تحقق الگوهای رفتاری وحدت محور و مشارکت مدارانه هویت ملی دانشجویان و دانش
آموزان، باید سوق یابد. برنامه ریزی های درسی پرورش سیاسی نسبت به فرهنگ سیاسی
ملی، تربیت نخبگان سیاسی، ساخت آگاهانه سیاست ملی باید معطوف گردد. جامعه پذیری
سیاسی از طریق برنامه ریزی درسی به نحوه ارتباط میان فرد با نهاد سیاست و قدرت و
به توزیع الگوهای جهت گیرانه( شناختی، عاطفی، ارزیابانه) منتهی می گردد. برنامه
ریزی تربیت سیاسی از یکسو مهمترین عامل ثبات فرهنگ سیاسی و از سوی دیگر می تواند
وسیله بروز تغییرات اجتماعی و سیاسی نیز باشد. در جامعه آموزشی ایران باید بین این
سه فرایند(جامعه پذیری اولیه اجتماعی شدن سیاسی و گمارش سیاسی) درجه بالایی از
پیوستگی و تداوم را در برنامه ریزی های درسی معطوف بود، که این سه فرایند تربیت
سیاسی را به صورت مداوم و پایدار تداوم می بخشد.
تربیت سیاسی در جامعه باید تکیه بر
محتوای سیاسی دروس نماید که می تواند به بینش سیاسی نسل نوجوان و جوان جامعه برای
مشارکت فعال و شهروندمداری کمک بسیاری کند. در واقع رویکرد برنامه ریزی درسی باعث
شکل گیری جوانب شخصیت سیاسی خواهد شد و منجربه شکل گیری رفتار سیاسی نسل دانش پذیر
جامعه در آینده خواهد شد. باتوجه به چنین اهتمامی می توان یکسری از راهبردها و
راهکارهای ضرورت بخش را برای پیوند جامعه پذیری سیاسی و برنامه ریزی درسی در جامعه
حال حاضر نظام آموزشی ایران مورد اهتمام قرار داد.
